Kontakt:

Artykul

Zalecenia dotyczące pracy na lekcji z dzieckiem z wadą wymowy

Zalecenia dotyczące pracy na lekcji z dzieckiem z wadą wymowy:
1. Nauczyciel unika poprawiania wymowy dziecka przy całej klasie żądając
kilkakrotnego powtarzania danego słowa.
2. Spontaniczne wypowiedzi uczniów nie powinny być przerywane
czy nadmiernie poprawiane, zaburzenia mowy nie mogą być powodem
zaniżania ocen.
3. Do czasu wyrównania niedoborów można stosować w pewnych
sytuacjach bardziej liberalne oceny, a wypowiedzi ustne oceniać za treść,
a nie za formę.
4. Dostrzeżone w pracach pisemnych błędy wynikające z zaburzeń należy
poprawiać bez ocen negatywnych do momentu wyrównania niedoborów.
5. Przy odpowiedziach ustnych dać więcej czasu na podjęcie wątku –
korzystniejsza jest odpowiedź z ławki niż przy tablicy.
6. Dzieci z wadą mowy nie powinny być pytane, jako pierwsze.
7. Odpowiedzi nie mogą być przerywane zwracaniem uwagi na potknięcia
wynikające z zaburzeń mowy.
8. Znając problemy dziecka o zaburzonej mowie, należy czuwać nad
atmosferą w klasie.
9. Nauczyciel wspiera wysiłek ucznia uczęszczającego na zajęcia
logopedyczne, podczas pogadanek, dialogu z uczniami nauczyciel
powinien zwracać się do nich twarzą, aby umożliwiać obserwację
prawidłowych układów artykulacyjnych głosek, mimikę twarzy,
uczniowie obserwując, naśladują prawidłowe wzory i zachowania
komunikacyjne.
10. Należy pamiętać o motywowaniu uczniów do podejmowania aktywności
werbalnej (słownego pochwalenia dziecka za podejmowany wysiłek
i próby poprawnego wypowiadania się).
Literatura:
Kozłowska K. Wady wymowy możemy usunąć. Wydawnictwo Pedagogiczne ZNP. Kielce
1998.

Zapraszamy do Nas do Poradni na zajęcia logopedyczne

Zajęcia z Psychologiem Dziecięcym Warszawa

Logopeda Warszawa

Neurologopeda Warszawa

Wskazówki dotyczące zdrowej komunikacji w rodzinie

Efektywna komunikacja:

  1. Ważne jest tworzenie atmosfery otwartej komunikacji myśli i uczuć poprzez :
    -zadbanie o właściwe miejsce, czas, tak, aby moc skoncentrować się na wypowiedzi dziecka,  o ile to nie jest sprawa bardzo pilna. Jeśli dziecko sygnalizuje problem w sytuacji,  gdy trzeba się spieszyć, należy zatrzymać się, uchwycić kontakt wzrokowy, czasem dotknąć dziecko i powiedzieć: „Teraz nie możemy rozmawiać, zrobimy to, gdy będziemy w domu”;
    – jeśli rodzic inicjuje dyskusję nad ważnym problemem, należy mieć na uwadze fakt, ze nie może ona przebiegać w atmosferze pospiechu, gdy dziecko np. chce już wyjść na dwór, bo nie będzie skupione;

– tworzenie planu stałego czasu spędzanego razem minimalizuje problemy związane z jego organizacją;

  1. Informacje zwrotne i potwierdzenia.

– Istotne jest sprawdzenie, czy zrozumieliśmy co dziecko powiedziało i wyrażenie tego zrozumienia poprzez słowa np. „To cię zdenerwowało.Widzę, ze cię to martwi.”  itp. Jeśli nie jesteśmy pewni, co dziecko ma na myśli można powiedzieć:  „Chce się upewnić, czy dobrze cię rozumiem, że……., Czyli wygląda na to, ze cię to smuci, że kolega ……”

Potwierdzenia myśli i uczuć są niezbędne do tego, żeby dziecko czuło się słuchane i rozumiane, dodatkowo powtórzenie uczuć sprawia, ze dziecko samo zaczyna rozumieć swój wewnętrzny świat, zaczyna go porządkować, wie co czuje i myśli w związku z danym zdarzeniem.

Bardzo ważne jest, aby nie zakładać odpowiedzi za dziecko,  zanim dziecko coś opowie. Należy słuchać uważnie,  a jeśli cos jest niezrozumiale-pytać.

  1. Otwartość na własne uczucia.

– Bardzo ważna jest umiejętność mówienia innym członkom rodziny o tym,  co lubimy w ich zachowaniu, a czego nie. Czasem niektórzy łatwiej dzielą się uczuciami niezadowolenia niż przyjemności, a u innych jest odwrotnie. Bardzo ważna jest równowaga w konstruktywnym dzieleniu się rożnymi uczuciami.

– dzieci powinny wiedzieć, że są kochane, ale tez powinny wiedzieć, jakie zachowanie martwi dorosłych, gdzie jest granica tolerancji ich zachowania przez rodzica.

-dzieci potrzebują konstruktywnej informacji zwrotnej od dorosłych bez złości i podniesionego głosu u dorosłego;

– informacja zwrotna na temat zachowania powinna  być jasna, ale nie przygniatająca dziecko np. Pan X jest zły na starszego syna, ponieważ zostawił model do sklejania w salonie po zabawie i jego młodsza siostra, która ma autyzm znalazła go i skaleczyła się. Długo się uspokajała. Pan X ma teraz wybór. Może powiedzieć synowi: „Zostawiłeś ten i model i siostra się skaleczyła. Bardzo długo płakała. Dlaczego nie możesz być bardziej odpowiedzialny?”

albo  pan X może powiedzieć tak: „Mamy problem do rozwiązania. Wiem , ze czasami jesteś bardziej podekscytowany i zapominasz zabrać rzeczy po zabawie, zanim wyjdziesz pobawićsię z kolegami. Ale to dla mnie jest bardzo trudne, gdy twoja siostra skaleczy się i ma napad złości.”

W tym drugim przykładzie ojciec dzieli się swoja frustracja, ale zakłada, ze syn potrzebuje pomocy w uczeniu się porządku, nie tworzy i nie przekazuje negatywnej oceny całej osoby syna tzn. że syn jest nieodpowiedzialny.
– ważną sprawą jest ustalenie pozytywnych konsekwencji za dotrzymanie reguł (np dodatkowy model do sklejania, gdy utrzymuje swoje rzeczy w porządku lub zabranie go na kilka dni, gdy syn nie dba o porządek lub o sam model).

  1. Akceptacja uczuć drugiej osoby

-Jeśli dziecko wyraża złość o np. brak uwagi rodzica to należy być na to otwartym, uznać to za normalna reakcję. Reakcje typu: złość rodzica, zabranianie wyrażania złości, obrona rodzica przed akceptacją tego uczucia u dziecka zamyka linię komunikacji. Rodzic może powiedzieć, ze podobnie się czuł gdy był mały albo ze rozumie, ze dziecko jest zezłoszczone.
– akceptacja uczucia nie oznacza  akceptacji braku kontroli emocjonalnej dziecka. Celem jest tutaj nauka mówienia o uczuciach zamiast odreagowania przez agresję.
W celu utrzymania prawidłowej komunikacji w rodzinie ważne są spotkania całej rodziny w celu podzielenia się opinia, zapytania o zdanie, rozwiązania problemu, zaplanowania jakiegoś zdarzenia;

Zasady spotkań rodzinnych:

  1. Cała rodzina jest obecna.
  2. Każdy członek rodziny może zwołać spotkanie.
  3. Tv, komputer i telefon są wyłączane.
  4. Każdy kto chce mówić może się wypowiedzieć, obowiązuje kolejność wypowiedzi.
    5. Każdy jest słuchany podczas mówienia.
  5. Nie wolno śmiać się z wypowiedzi.
  6. Jeśli na spotkaniu nie będzie zgody co do rozwiązania, rodzice maja ostatnie słowo.Komunikacja to proces i jego forma i treści zmieniają się wraz z wiekiem dzieci. Warto pamiętać, ze mamy gorsze i lepsze dni. Chodzi o generalną atmosferę panującą w domu, gdzie członkowie rodziny chcą zrozumieć siebie nawzajem  i rozwiązują problemy razem.

 

Opracowanie mgr Iwona Biernat, psycholog, psychoterapeuta dziecięcy i rodzinny

Zapraszamy na konsultację z psychologiem w naszej Poradni w Warszawie

Czym jest terapia dla dzieci z trudnościami w uczeniu się matematyki?

Czym jest terapia dla dzieci z trudnościami w uczeniu się matematyki?

Nauka i praktyka dowodzą[i], że już w wieku przedszkolnym istnieją różnice pod względem tempa rozwoju umiejętności matematycznych u dzieci i dlatego bardzo ważne jest wczesne zauważenie wolniejszego tempa rozwoju  i zagwarantowanie dzieciom udziału w profesjonalnych zajęciach korekcyjno-rozwojowych, tj. terapii matematycznej.

Oto lista kłopotów dziecka w wieku przedszkolnym, które powinny zwrócić uwagę opiekunów, rodziców, nauczycieli:

Orientacja przestrzenna

  • nie ustala co jest po prawej, co po lewej stronie, pomimo dodatkowej pomocy, np. oznaczenia lewej dłoni;
  • nie wykonuje prawidłowo poleceń dotyczących poruszania się w różnych kierunkach w przestrzeni;
  • nie ustala górnego, dolnego, lewego, prawego brzegu kartki, pomimo ćwiczeń w tym zakresie;

 

Organizacja czasu

  • nie układa z klocków prostego, wystukanego rytmu;

 

Liczenie obiektów

  • nie odróżnia prawidłowego od błędnego liczenia;
  • w grach planszowych stale zaczyna odliczanie z danego miejsca (nie robi kroku do przodu, żeby odliczyć 1);
  • nie orientuje się, że ostatni z wymienionych liczebników wskazuje na ilość elementów;

 

Dodawanie, odejmowanie, klasyfikacja

  • ma znaczne trudności z dodawaniem, odejmowaniem łatwych liczb w pamięci, nie umie pomóc sobie zbiorami zastępczymi (na palcach);
  • klasyfikuje przedmioty wyłącznie na poziomie par, podobieństw wizualnych, nie układa kolekcji ani klas przedmiotów.

 

Operacyjny poziom rozumowania matematycznego w zakresie stałości ilości

W szkole, w klasie początkowej dzieci, które nie osiągnęły operacyjnego poziomu rozumowania w zakresie stałości ilości nie radzą sobie z liczeniem, nie odróżniają poprawnego od błędnego liczenia, nie rozumieją działań na poziomie symbolicznym, czyli liczbowym. Dzieci te potrzebują bardzo wielu zaplanowanych ćwiczeń w oparciu o liczmany (patyczki, kamyczki, liczydła, korale i inne), żeby oderwać się od konkretnego doświadczenia i przejść na poziom operacji symbolicznych, jedynie w umyśle. Bez dodatkowej fachowej pomocy w odpowiednim czasie dziecko narażone jest na szereg sytuacji, w których doświadcza niepokoju i wątpliwości co do własnych zdolności , cierpi na tym jego poczucie wartości.

 

Dojrzałość emocjonalna, czyli zdolność do wysiłku, odporność na sytuacje napięcia emocjonalnego, stres i porażkę

Od dojrzałości emocjonalnej zależy bardzo wiele w karierze szkolnej, a później i życiowej dziecka np. fakt, czy dziecko zniesie trud związany z nauką szkolną i czy będzie w stanie skoncentrować swoją uwagę do końca zadania. W naszym programie terapii matematycznej kładziemy duży nacisk na wspomaganie i korygowanie tego aspektu rozwoju.

Wielu rodziców czeka, aż dziecko „wyrośnie” z trudności w nauce matematyki, nie zdając sobie sprawy, że mijający czas, bez dodatkowego, właściwego terapeutycznego wsparcia działa jedynie na niekorzyść dziecka, pogłębia jego niską samoocenę, pogarsza odporność emocjonalną, obudowuje je w szereg trudnych obronnych zachowań (liczenie niedokładne, zgadywane odpowiedzi, niechęć do wysiłku, obniżenie ciekawości, wycofanie lub brak radości z uczenia się).

[i] Gruszczyk-Kolczyńska E. ,Zielińska E. Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i nauczycieli, WSiP, Warszawa 1997.

 

Poznaj Naszą ofertę

Skontaktuj się z Nami

 

Dojrzałość szkolna? Diagnoza gotowości szkolnej?

Dojrzałość szkolna? Diagnoza gotowości szkolnej?

Badanie gotowości szkolnej dziecka ma odpowiedzieć na pytanie, czy dziecko jest dojrzałe do rozpoczęcia nauki w szkole. Diagnoza gotowości szkolnej ma na celu uniknięcie ewentualnych problemów emocjonalnych związanych z poczuciem porażki dziecka, kiedy okaże się, że decyzja o wysłaniu dziecka do szkoły została podjęta zbyt wcześnie. Badanie gotowości u polega na ocenie poziomu rozwoju poznawczego, psychomotorycznego, społeczno-emocjonalnego oraz psychicznego dziecka

Trudności rozwojowe mogą objawiać się od wczesnych lat życia dziecka w następujący sposób:

  • trudności z zapamiętywaniem znaków  graficznych, które występują w jego otoczeniu (oznaczenia autobusu, przejścia dla pieszych, znaki drogowe)
  • trudności w małej motoryce tj. posługiwanie się widelcem, nożyczkami, przyborami piśmienniczymi;
  • utrzymująca się wada wymowy, niepoprawne wymawianie wielu głosek  np.  sz, cz, ż, r ;
  • niska sprawność ruchowa, słabe w bieganiu, skakaniu, równowadze, jeździe na rowerku, hulajnodze;
  • niepoprawna wymowa słów, zamiany głosek np. zamiast traktor – kratkor, tworzenie nowych słów np.  wybieraczka zamiast łyżka i trudności z wyróżnianiem pierwszych i kolejnych głosek
  • trudności z wychwyceniem różnic w parach wyrazów o podobnym brzmieniu np. buty – budy
  • niechęć do zabawy klockami, układankami;
  • trudności ze sprawnym odtworzeniem z pamięci szeregu cyfr, nazw miesięcy, pór roku;
  • trudności z samoobsługą tj. zapinaniem guzików, zawiązywaniem sznurowadeł itp.
  • trudności z zapamiętaniem adresu, krótkich wierszyków i piosenek.

 

Pamiętajmy, że wczesne uchwycenie wolniejszego tempa rozwoju w pewnych obszarach funkcjonowania stanowi to szansa na podjęcie właściwej i systematycznej terapii i i pełniejszy rozwój każdego dziecka!

Dojrzałość Szkolna Warszawa

Dysleksja Warszawa

Skontaktuj się z Nami

Poznaj Naszą ofertę

Czym jest diagnoza rozwoju psychomotorycznego dziecka?

Czym jest diagnoza rozwoju psychomotorycznego dziecka?
Nieharmonijny rozwój psychomotoryczny dziecka, pomimo normalnego rozwoju umysłowego, przyczynia się często do poważnych trudności w nauce, zwłaszcza w czytaniu i pisaniu. Nieprawidłowości rozwojowe mogą dotyczyć następujących sfer poznawczych i ruchowych:
• Percepcji wzrokowej tj. wolniejszego tempa rozwoju analizy i syntezy bodźców wzrokowych w korze mózgowej (przy sprawnym narządzie wzroku)
Dzieci z trudnościami w rozwoju funkcji wzrokowych popełniają wiele błędów ortograficznych, również z powodu gorszej pamięci wzrokowej. Wolniejsze tempo rozwoju percepcji wzrokowej ma niekorzystny wpływ na rozwój psychoruchowy dziecka tj. na kształcenie orientacji w kierunkach przestrzennych oraz na proces rozwoju myślenia obrazowego. Powoduje też trudności w nauce geometrii, geografii, języków obcych.
• Percepcji słuchowej, tj. zakłóceń procesu różnicowania dźwięków, w tym dźwięków mowy (głosek w wyrazach), ich analizy i syntezy w części korowej analizatora (przy sprawnym narządzie słuchu).
Dzieci z trudnościami w rozwoju funkcji słuchowych doświadczają trudności w nauce czytania, pisaniu ze słuchu. Funkcje słuchowe odgrywają szczególną rolę w początkowym etapie nauki czytania i należy wówczas jak najszybciej pomóc dziecku, które często pomimo ogromnej determinacji przeżywa rozczarowanie brakiem satysfakcjonujących efektów.
Wolniejsze tempo rozwoju percepcji słuchowej łączy się zazwyczaj z gorszą pamięcią słuchową i wówczas dzieci wolniej uczą się wierszy, zasad ortograficznych, gramatycznych, tabliczki mnożenia, języków obcych, wolniej rozwija się rozumowanie werbalne, tj. oparte na materialne słownym, ponieważ dzieci te wolniej zaczynają mówić, ich słownik jest raczej ubogi, utrzymują się agramatyzmy.
• Rozwoju ruchowego tj. w zakresie koordynacji wzrokowo-ruchowej, sprawności manualnej (obniżona melodia kinetyczna uniemożliwia automatyczne pisanie), zaburzenia napięcia mięśniowego, tzw. tonusu (ruchy dziecka są sztywne, mało swobodnej, co wpływa na stronę graficzną pisma)
• Procesu lateralizacji, czyli przewagi stronnej czynności ruchowej np. oburęczność w wyniku której widoczne są nieprecyzyjność, osłabienie tempa pisania; obuoczność, która powoduje trudności związane ze zmianą roli wiodącej oka, ponieważ dominacja raz lewego raz prawego oka powoduje przeskakiwanie liter i błędne ich odczytywanie; skrzyżowania lateralizacja w zakresie oka i ręki powoduje zaburzenia w koordynacji wzrokowo-ruchowej i dezorganizuje czynność pisania.
Symptomy opóźnień rozwojowych u dziecka w początkowym okresie nauki:
• trudności z zapamiętywaniem znaków graficznych, które występują w jego otoczeniu (oznaczenia autobusu, przejścia dla pieszych, znaki drogowe)
• trudności w małej motoryce tj. posługiwanie się widelcem, nożyczkami, przyborami piśmienniczymi;
• utrzymująca się wada wymowy, niepoprawne wymawianie wielu głosek np. sz, cz, ż, r;
• niska sprawność ruchowa, słabe w bieganiu, skakaniu, równowadze, jeździe na rowerku, hulajnodze;
• częste rysunki z elementami zwierciedlanymi, mylenie kierunków przestrzennych;
• niepoprawna wymowa słów, zamiany głosek np. zamiast traktor – kratkor, tworzenie nowych słów np. wybieraczka zamiast łyżka i trudności z wyróżnianiem pierwszych i kolejnych głosek
• trudności z wychwyceniem różnic w parach wyrazów o podobnym brzmieniu np. buty –budy
• trudności z tworzeniem poprawnych pod względem gramatycznym zdań i wypowiedzi;
• niechęć do zabawy klockami, układankami;
• trudności ze sprawnym odtworzeniem z pamięci szeregu cyfr, nazw miesięcy, pór roku;
• trudności z odtwarzaniem układów ruchowych;
• trudności z podziałem wyrazów na sylaby i syntezą sylabową;
• trudności z samoobsługą tj. zapinaniem guzików, zawiązywaniem sznurowadeł itp.
• trudności z zapamiętaniem adresu, krótkich wierszyków i piosenek;
• trudności z rozpoznawaniem i tworzeniem rymów
Im więcej symptomów opóźnień rozwojowych charakteryzuje dziecko tym większe ryzyko trudności w uczeniu się.

Integracja Sensoryczna Warszawa

Psycholog dziecięcy Warszawa

Oferta Naszej Poradni

Skontaktuj się z Nami

Zajęcia ogólnorozwojowe dla dzieci- Mamo, Tato, Co Ty na TO?

Zajęcia ogólnorozwojowe dla dzieci w wieku 6-24 miesięcy (2 grupy dzieci: 6-15 miesięcy, 15-24 miesięcy).

Jak zajęcia pomogą Twojemu dziecku?

Zajęcia pobudzają rozwój dzieci poprzez oddziaływanie na zmysł wzroku, słuchu, dotyku.  Ukierunkowane są na rozwijanie najważniejszych zdolności i umiejętności maluszków takich jak umiejętności psychomotoryczne, zdolności poznawcze, zdolności muzyczne oraz zdolności interpersonalne.

Dziecko przebywając w grupie rówieśniczej uczy się poprzez zabawę oraz kontakt z innymi dziećmi. Dodatkowo, obecność rodzica, ułatwia dziecku nabywanie nowych umiejętności opierając się na poczuciu bezpieczeństwa. Formuła zajęć sprzyja zacieśnianiu więzi pomiędzy dzieckiem i opiekunem.

Jak zajęcia pomogą Tobie?

Na zajęciach poznają Państwo przykłady zabaw, które można wykorzystywać w codziennej aktywności rodzica z dzieckiem, mają one inspirować do twórczego spędzania czasu z maluszkiem, ale także do czerpania radości ze wspólnej zabawy z dzieckiem.

Rodzice dzięki zajęciom mają możliwość przyjrzenia się swojemu dziecku w interakcji z innymi dziećmi, ale także spędzenia czasu z innymi rodzicami, wymiany doświadczeń oraz przeżyć, związanych z rodzicielstwem. Zajęcia są zarówno dla szkrabów, jak i dla rodziców sporą dawką radości i ruchu. Będziemy razem się bawić, tańczyć oraz relaksować się i śpiewać.

Prowadzący

Zajęcia prowadzi Katarzyna Kapica – psycholog dziecięcy. Spotkania odbywają się w każdy czwartek od godziny 10 rano. Koszt to jedyne 35 zł za spotkanie.

 

Co to jest Integracja Sensoryczna (SI)?

Integracja Sensoryczna Warszawa

Każdy człowiek posiada narządy zmysłów (dotyk, wzrok, powonienie, słuch, równowagę, smak). Każdy z tych zmysłów odbiera informacje z otaczającego nas świata: dotyk pozwala nam czuć, wzrok pozwala nam widzieć, słuch słyszeć itp. Jeśli któryś z tych zmysłów odbiera rzeczywistość w sposób nieprawidłowy, np. jakikolwiek dotyk jest dla nas odczuwany inaczej, sprawia nam ból, wprowadza nas w sytuacje lękowe itp., sprawia to, że z nasze szeroko pojmowane funkcjonowanie nie przebiega prawidłowo.
Innym przykładem jest chociażby kwestia ściśle powiązanych i współpracujących ze sobą układów równowagi (układu przedsionkowego) i czucia głębokiego (czyli inaczej układu proprioceptywnego odpowiedzialnego za dostarczanie do mózgu informacji z mięśni i ścięgien). Zaburzenia tych dwóch układów tworzą swoistą reakcje łańcuszkową: problemy z koordynacją wzrokowo-ruchową, koncentracją, emocjami. To tak jakbyśmy piekli ciasto i któryś ze składników byłby przeterminowany lub byśmy go pominęli. Ciasto owszem nam wyjdzie, ale czy będzie smakowało tak jakbyśmy chcieli?
Integracja Sensoryczna jest zatem złożonym procesem neurobiologicznym polegającym na organizacji, selekcji i segregacji wrażeń zmysłowych płynących do naszego organizmu, które są wykorzystywane do rożnego rodzaju świadomych działań- prawidłowego rozwoju ruchowego, uczenia się, zachowania.
Podstawowymi częściami mózgu warunkującymi prawidłowy przebieg i rozwój procesów integracji sensorycznej są: pień mózgu, móżdżek, rdzeń kręgowy i kora mózgowa.

Dla kogo przeznaczona jest terapia metodą Integracji Sensorycznej?

Dla dzieci z różnego rodzaju problemami ukazującymi się w funkcjonowaniu w życiu codziennym, zarówno w okresie niemowlęcym, przedszkolnym i szkolnym:

  • obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe
  • opóźniony rozwój motoryki dużej (są mało sprawne ruchowo, biegając często przewracają się, mają trudności z jazdą na rowerze itp.)
  • opóźniony rozwój motoryki małej (problemy z samoobsługą, zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł oraz wykonywanie czynności manualnych: cięcie nożyczkami, rysowanie)
  • zaburzenia równowagi
  • nadruchliwość lub nadmierne spowolnienie dziecka
  • opóźniony rozwój mowy
  • trudności w uczeniu się, pisaniu, czytaniu (dysleksja)
  • obniżona jakość pisma / rysunku
  • nieprawidłowo reagują na bodźce dotykowe (obcinanie paznokci, czesanie, mycie włosów, narzekanie na metki na ubraniu, chodzenie na boso), słuchowe (zatykanie uszu przy niegłośnych dźwiękach) lub węchowe (często narzekają, że coś śmierdzi)
  • trudności z koncentracją uwagi
  • autostymulacja dziecka w zakresie pobudzania czynności układu przedsionkowego (częste bujanie się zarówno w ruchu rotacyjny lub liniowym) i proprioceptywnego (poszukiwanie ciągłego kontaktu fizycznego – np. odbijanie się od ścian, podskakiwania, zeskakiwania z dużych wysokości charakteryzujących się nieprawidłowymi reakcjami na ból)

Dla kogo jeszcze przeznaczona jest ta metoda?

Metoda również jest przeznaczona dla dzieci z:

  • Zespołem Downa
  • Autyzmem
  • Mózgowym Porażeniem Dziecięcym
  • Niepełnosprawnością Intelektualną
  • ADHD
  • ADD

Gdzie odbywają się zajęcia integracji sensorycznej i przez kogo są prowadzone?

Zajęcia odbywają się w specjalistycznie wyposażonym w sprzęt gabinecie przystosowanym do stymulacji układów zmysłowych (przedsionkowego, proprioceptywnego, dotykowego oraz słuchowego, wzrokowego i węchowego) i prowadzone są przez przeszkolonych terapeutów integracji sensorycznej.

Zapraszamy do zapoznania naszej oferty.